Мавриди озодкунӣ аз кор бо созишномаи тарафҳо-ин аст, ҳамеша бештар фоиданок бештар хосият барои подчиненного ва он сардор, ки қодир ба ефтани як забони умумӣ дар кори ва мехоҳед, ки ба иҷро совместную кори обоюдному розигииДар айни замон, корфармо вазифадор аст, ки пурра рассчитаться бо корманд, инчунин аз пардохтҳои иловагӣ ба он, агар ин пешбинӣ шуда бошад созишнома дар бораи қатъи муносибатҳои меҳнатӣ ва дигар санадҳои меъерии ҳуқуқии ташкилот.
Анҷом муносибатҳои меҳнатӣ байни подчиненным ва сардори бо мувофиқаи тарафайн имконпазир аст танҳо, вақте ки ҳарду ҷониб хостори ин.
Дар ҳолате, ки агар яке аз тарафҳо на согласна бастани чунин созишнома, он компиляция мешавад, ғайриимкон аст ва дар акси он мебуд, ғайриқонунӣ.
Мавриди озодкунӣ аз кор инсон дар ин қаламрав пешбинї дахлдор пардохт.
Аз рӯи мувофиқаи тарафҳо, дар сурати аз кор озод кардан, ки шуд, мувофиқа карда шаванд байни ду тараф, корфармо месупорад худ подчиненному: мутақобила ризоияти дар мавриди озодкунӣ аз кор корманд-ин хеле хуб аст, ки дар баробари пардохти ҳамаи кормандон аз ҳисоби корфармо корфармо метавонад ба таъмин намудани чунин шартнома ва пардохти иловагӣ ҳангоми аз кор озод шудан бо созишномаи тарафҳо. Моддаи 178 кодекси Меҳнатӣ выходное кӯмакпулӣ на танҳо барои онҳое, ки аз буданд уволены аз Созмони доир ба камшавӣ е барҳамхӯрии, инчунин дар ҳолатҳое, ки чунин ҷубронпулӣ пешбинӣ дар трудовом е шартномаи коллективӣ. Дар ин замина бевосита дорад ва мавриди озодкунӣ аз кор бо созишномаи тарафҳо бо пардохти ҷубронпулиҳо, ки аз тарафи корфармо муқаррар карда мешавад мустақилона е шояд ҳатто согласован бо корманд, то ки охир надоранд, молиявӣ даъво ба корманди собиқ, ба корфармо.
Дар Трудовом кодекси не муайяни намунаи созишнома дар бораи взаимном қатъи муносибатҳои меҳнатӣ.
Ҳамин тариқ, мумкин аст, ки номаеро бо санҷидани шартномаи мазкур комилан гуногун тараф, муҳим он аст, ки он дар шакли хаттӣ баста мешавад ва дар ду нусха таҳия гардида, инчунин бо риояи тамоми шароити зарурӣ.
Намунаи чунин шартнома пайдо кардан мумкин аст, дар поен. Даҳҳо ҶДММ 'Сиб' дар шахсияти директори генералии амалкунанда, ки дар асоси ваколатнома, именуемое, ки минбаъд"корфармо"ва именуемое, ки минбаъд"корманд", заключили ҳамин Шартнома дар бораи нижеследующем: 1. соли мутобиқи банди як қисми якуми моддаи 77 КМ гирифта шудааст.
Ҳамин созишномаи тарафҳо қайд менамоянд, ки набудани байниҳамдигарии даъво, ки чӣ тавр ба он имзо.
Муҳим он аст, ки корманд бояд донист, ки дар бораи ба охир расидани муносибатҳои меҳнатӣ дар ин њолат аз он иборат аст, ки дар мавриди озодкунӣ аз кор бо созишномаи тарафҳо бо додани ҷубронпулӣ-ин шартномае, ки дар он ҳамаи нуқтаҳои тарафҳо муайян карда мешавад, мустақилона, аз ҷумла маблағи пардохти худи ҷубронпулӣ, ки ба таври ҳатмӣ мебошад. Дар ҳама ҷо вуҷуд дорад тарафдор ва муқобил худ, аммо, ки вазъи алоқаманд бо сабаби қатъи муносибатҳои меҳнатӣ бо розигии, бисер тағйиротҳои мусбат лаҳзаҳои.
Ҳатто дар он ҳолате, ки амали муносибатҳои меҳнатӣ қатъ мегардад, ки дар робита бо ба имзо расидани созишнома дар бораи розигии мутақобилаи на ин ҷониб ва закрепляется бо имзои подчиненного ва корфармо, ба охирин бояд фаромӯш кард, ки ҳамаи маблағҳои положенные ба корманд бояд кардам берун ва пардохта шудааст, дар мӯҳлати муқаррарнамудаи қонун.
Моддаи 140 кодекси Меҳнатӣ ФР пешбинӣ менамояд пардохти ҳамаи пул аст, ба гузошта ба корманд дар рӯзи охирини фаъолияти меҳнатии ӯ аз ин ҷониби корфармо дода мешавад. Мувофиқан, ин ҳамон қоида татбиқ карда мешавад, ки расчету пардохт вақте ки уволенный бо мувофиқаи тарафҳо, ки маънои онро дорад, ки дар охир рӯзи фаъолияти меҳнатии корманд, ки дар чунин шартнома, корфармо вазифадор аст, ки пардохти тамоми нақд, даст ба охирин. Дар ҳолате, ки агар корманд буд, ки дар рухсатӣ будани корманд, ӯ ҳуқуқ дорад, ки дар пулии пардохти ҷубронпулӣ барои рухсатии, ки ӯ ба истифода дода шуд. Дар ҳолати қатъ гардидани муносибатҳои меҳнатӣ бо созишномаи тарафҳо, корфармо вазифадор аст пардохти подчиненному: шаҳрвандоне, ки уволены аз Ташкилот бо мувофиқаи тарафҳо дахлдор выходное манфиат метавонад пардохта шавад, дода шавад, вале танҳо агар ин оговорено дар шартномаи е дар шартномаи коллективӣ ташкилоти шумо. Дар ҳоле ки, маблағи кӯмакпулӣ ҳангоми аз кор рафтан мумкин аст, комилан гуногун ва вобаста ба шумораи дигар пардохтҳои ҳатмӣ, ки ставятся дар назди корманд, вақте ки ӯ қадамҳои то. Иловагӣ пардохти ба корманд тибқи созишномаи dismissably тарафҳо - ин асосан ташаббуси худи корфармо ва ин кор ба анҷом, то ки корманд нигоҳ медорад хуб таассуроти аз собиқ раҳбари сухан дар бораи он бад. Дар ин маврид, ки он ҳам масъалаи маблағ ва худи далели пардохти кӯмакпулӣ, ки уволенный бо мувофиқаи тарафҳо, ки дар оянда имкон медиҳад, ки корфармо даст эътибори мондан ва ростгӯӣ дар симои кормандони нав. Андозбандии кўмакпулӣ ҳангоми аз кор рафтан законодательно пешбинӣ нашуда бошад, танҳо дар ҳолате, ки агар он аз андозаи на бештар аз маблағи се баробар бештар аз як моҳ музди мењнати корманд дар акси андоз бояд пардохта шавад, корфармо. Аз ин рў, ба шарте, ки пардохти иловагӣ ҳангоми аз кор озод шудан бо мувофиқаи тарафҳо ба таври назаррас аз як моҳ музди меҳнат дар се моҳи пас НДФЛ супорида мешавад. Дуруст ва доимии мавриди озодкунӣ аз кор корманд тибқи созишномаи тарафҳо-ин пеш аз ҳама сарфаи вақт барои корманд ва корфармо, ки мехоҳанд, идома дар якҷоягӣ кор. Аз ин рў, лозим аст, ки ҳар коре, ки аниқ, дуруст ва тез.
Якум, ба шумо лозим аст гузоришро худ шартномаи анҷоми муносибатҳои меҳнатӣ байни тарафҳо, бо введением ҳамаи шароити зарурӣ, ки удовлетворят ҳар сӯ.
Масъалаи муҳиме, ки дар ин ҷо як савол дар бораи он, ки кадом пардохт вақте ки уволенный тибқи созишномаи тарафҳо хоҳад положен ба корманд, агар муносибатҳои меҳнатӣ бо ӯ қатъ карда шаванд.
Барои зиеда аз зуд гузаштани ин тартиб, ин масъала бояд отражен дар навбати аввал.
Созишнома дар бораи аз кор озод шудан бо мувофиқаи тарафҳо метавонад ба даст меоянд ва дар шакли шифоҳӣ ҳангоми сӯҳбат бо навиштани ариза ба номи корфармо ба номи корфармо, бо нишон додани санаи озодкунӣ, баъд аз он сардори сахт ба он имзои худро ва ба ӯ барои иҷро дар шўъбаи кадрҳо. Баъд аз он, тартибот сабт хоҳад шуд, ва сабт хоҳад сделана меҳнатӣ.
Вақте, ки фармоиш мешавад, выдан, асосҳои аз хизмат озод кардани корманд бояд танҳо шартномаи байни ду тараф, ин хоҳад буд, ки ғайриқонунӣ прописывать дигар асосҳо бо тартиби.
Маҳз бинобар ин корманд дар назди ба имзо расидани фармони бояд бо диққат хонед, ва он гоҳ гузошта, худро имзо. Ҳамаи пардохтҳо, вақте ки шумо уйдете тибқи созишномаи тарафҳо таъин карда мешавад, танҳо дар худи созишнома, тибқи тартиб ба онҳо ишора ва дар матн иҷозат дода намешавад. Дар дафтарчаи меҳнатӣ бояд сабти чунин нақшаи: 'уволена бо мувофиқаи ду ҷониб, тибқи як банди қисми якуми моддаи 77 КМ ФР, бо зикри рақами тартибот ва санаи пур кардани меҳнатӣ, ки чӣ тавр бо имзои мутахассис оид ба кадрам ва бо мӯҳри ташкилот. Танҳо баъди риояи ҳамаи описанных формальностей, мо метавонем ба ҳисоб мазкурро тартиби озод кардан аз кор, ки то охири формализованы. Пас аз он, ки чӣ тавр ба обоюдному розигии тарафҳо амали шартномаи хоҳад кард, ба анҷом расонида, ва аз ҳама масъалаҳои баҳснок байни корманд ва собиқ раҳбари ҳал карда мешаванд, зуд-зуд баъзан вазъи, ки ба воситаи як муддати кӯтоҳ бисере аз собиқ кормандони оғоз ба фикр мекунам, ки онҳо мавриди озодкунӣ аз кор содир шуда буд, ғайриқонунӣ ва ин аст, ҳатто бо вуҷуди он, ки худи онҳо розигӣ дод, то ба ин.
Бисере аз ин шаҳрвандони бадбахт маҳз дар бораи он аст, ки пардохти мувофиқи созишномаи тарафҳо ва дар сурати озод кардан аз кор дар шароити мутақобилан судманд барои ҳар ду ҷониб буданд, на он қадар бузург аст, чӣ тавр мехостам, ва як қатор роҳҳои гуногун омода ки онҳо кӯшиш ба расондани фишор ба собиқ корфармо пардохт бештар аллакай ба ҳузур пазируфт. Аз ин рӯ, муроҷиат ба суд оғоз Корманд приглашен Корфармо барои онҳо анҷом.
муносибатҳои меҳнатӣ, зеро он маоши на устраивала он, ва ӯ аллакай пайдо кардаанд кори дигар барои худ, хусусан бо межличностными муносибати нест, бо ин аз худ боссом барои муддати дароз, аст, ки корфармо ба ӯ ҷавоб додам. Корфармо тартиб шартнома дар он буд, прописано, дар ҳама гуна шароити мавриди озодкунӣ аз кор рӯй хоҳад дод тибқи созишномаи тарафҳо, чӣ гуна пардохтіои буданд заложены дар ин маврид ба корманд, охир розӣ шуд, ки бо ҳар чиз ва ба имзо созишнома. Дар натиҷаи исбот, ки он шартномаи specified шарти он, ки ҳангоми аз кор озод намудани тибқи розигии тарафҳо ба ӯ бояд выплачена ҷуброн дар ҳаҷми 15 000 рубли русӣ ва бештар, ва собиқ раиси пардохт танҳо 11, 000, бо он собиқ корманди розӣ шуд. Дар мурофиаи судӣ, уволенный корманд гуфт, ки ӯ дод имзо намудани ин созишнома е таҳдид уволить он"дар моддаи", зеро раҳбари аллакай таъин кардани шахси дигар дар он ҷои, ва упрямо даъво кард, ки дар мавриди озодкунӣ аз кор буд, ғайриқонунӣ аст. Ӯ ҳамчунин дархост ба суд барқарор кардани ӯро дар кор ва ситонидани маблағҳои иловагӣ бо корфармо ба ҳисоби ҷуброни зарари маънавӣ. Суд, омӯхта маводи парванда ва худи созишнома, выслушав баеноти шоҳидон, ки омадаам, то дарк мекунанд, ки ягон вайронкунии қонунгузории меҳнатӣ дар ҳаракатҳои корфармо, тамоми пардохти буданд, истеҳсол шуда бошад, мувофиқи созишномаи тарафҳо, вақте ки упомянутый корманди буд, аз ҷониби, аз ҷумла пардохти кӯмакпулӣ мувофиқа бо собиқ сардори.
Ҳамин тариқ, дар мурофиаи судӣ исковые талабот нисбати зикргардида шаҳрвандон буд, пурра рад.
Суд ҳамчунин қайд кард, ки ҳамаи пардохтҳо аз рӯи мувофиқаи тарафҳо, дар сурати аз хизмат озод кардани кормандони дар шароити мутақобилан судманд анҷом дода намешавад, аз ҳисоби маблағҳои корфармо дар асоси қонун, ки пешбинї ҳатмии пардохти музди меҳнат, ҷубронпулӣ барои рухсатии ва ба назар қатъиян пардохти кӯмакпулӣ дар ин ҳолат.
